Home

Schrijven

Artsen,en hun aspect blindheid...

Voor de goede verstaanbaarheid wil ik er op wijzen, dat de kwestie die ik in deze column aansnijdt, teruggrijpt op een aantal zaken die ik reeds eerder heb besproken, in een rubriek met de titel: Beroepsethiek, daterend van 31 december 2008.Zelfkennis lijkt het laatste te zijn waar de geneeskundige schaapherders zich om bekommeren.  Ze hanteren in hoge mate de erecode van de schaamte, alsof ze er een punt van maken schaamteloos te worden in de wijze waarop ze met mensen omgaan, in dit in naam van het eigenbelang van deze laatste.   Dat rond eer en trots een heuse symbolische ordening wordt opgetrokken, begrijpt een ieder moeiteloos; maar zoals uit het fenomeen van de shame culture blijkt, kan ook schaamte –en het beschamende- de ethische substantie leveren voor een culturele code.  Uit hoofde van hun professie lijken artsen uiteindelijk alle respect voor hun ‘patiënten’ te willen verliezen…

Deze geneeskundige schaapherders zijn enkel nog gefocust op zichzelf, hun gewin en hun belang, en willen koste wat kost hun zin krijgen. ( "de klinische blik" ) Hun christelijke collega's  zijn geen haar beter, al menen ze hun beroep uit te oefenen met een goddelijke sanctie, en niet enkel in verwijzing naar Hippocrates’eed. Farizeeërs die hoogmoedig bidden;ik dank U God dat ik niet als mijn collega ben. Ik heb deze christelijke geneeskundige schaapherders per e-mail aangeschreven, om het rondsturen van patiënten- bestanden als praktijk aan te kaarten: is dat bij jullie done, or not done?. Maar ze vegen het liever onder de mat van christelijke liefdadigheid, het door de patiënt niet altijd even goed begrepen eigenbelang, waarvan zij de ware hoeders zijn geworden.  Zo doen christenen dat nu eenmaal! .Maar hun patiënten hebben wel recht op de waarheid, en wat er in dit geval met hun privégegevens gebeurt is toch schandelijk! En zegt dit gebruik ook niet iets over de wijze waarop ze met elke privacy omgaan ?

Geneeskundige Schaapherder: Ik heb nooit gevonden dat de praktijk een bedrijf is, dat concurrerend moet werken op de markt van welzijn en geluk. Ik vind niet dat ik een product moet leveren en vind patiënten geen consumerende klanten, hoezeer dat jargon inmiddels in de gezondheidsindustrie ook is doorgedrongen. Voor mij zijn patiënten medemensen met al hun zorgen, problemen en verdriet en ieder een eigen verleden, die ik accepteer zoals ze zijn, ook al zijn ze lastig. Ik vind dat de praktijk een warme praktijk moet zijn, waar mensen, ook met hun eigenaardigheden, met begrip bejegend worden. Ik vind dat er geen hiërarchie in het team moet zijn omdat hiërarchie altijd met macht te maken heeft. Wij hebben met mensen te maken en niet met dingen en producten. De mogelijkheden voor structurele feedback, de directievergaderingen, de directiediners, de werklunches, de functioneringsgesprekken, gingen over het functioneren van de praktijk, van de assistentes als assistente en de bazen als bazen, maar nooit over het functioneren als mens en dat heb ik altijd als een pijnlijk gemis ervaren.

Met het citeren van menslievende christelijke frases (op internet) kopen ze het ethische denken af. Maar hoe doorzichtig is dat weloverwogen gejongleer met ethische principes niet? En dan maar herhalen, dat de naam van God niet ijdel mag worden gebruikt…  Het is steeds weer aan de onbeduidende handelingen, de toevallige gewoonten waaraan het grenzenloze egoïsme dat zich niet in het minst om anderen bekommert, zich zo gemakkelijk laat aflezen. Het is de financiële wereld in plaats van de medische wereld –de imperatief van het geld, eerder dan het zo vaak geciteerde welzijn van de medemens, dat in grote letters in hun vaandel staat geschreven- waarmee ze samenvallen.  En het verslag van die wereld wordt gegeven door artsen en neurologen etc. met een bepaalde kleur, de kleur van...geld.   Alsof het brein van de patiënt wordt gestuurd door een kleine microprocessor, ter grootte van een quark, die het hele zaakje runt, een zaakje dat ze (onder elkaar) smalend troep noemen.  Maar hangen de ridders van de gezondheid, die van de heelheid van het leven hun professie hebben gemaakt, zelf niet veeleer samen uit troep? Hoe ernstig is dit nog, eigenlijk?

De psychiater…De psychiater tegen een patiënt: je moet op zo overzichtelijk mogelijk wijze je levensverhaal neerschrijven, en de personen karakteriseren die daarin een rol speelden, en uiteraard preciseren welke hun rol is, hoe jij dat ziet.   Wat betekent je vriend op dit moment voor je? Als je niet met je gevoelens bij hem terecht kunt, heeft jullie relatie dan nog wel enige zin? Hoe lang bestaat de relatie al, en hoe zie jij het? Wat verwacht hij hierin van jou? Hoe zie je op dit moment je toekomst? Is alles leeg, of heb je toch wel bepaalde ideeën over hoe het nu verder zou moeten, of kunnen? Heb je wel eens het gevoel buiten jezelf te staan, het gevoel alsof je jezelf niet bent, maar een ander, en vanuit die ander ook naar jezelf kijkt? Beleef je de werkelijkheid ook wel eens als ''vreemd'', vervreemdend? Voel je jezelf soms loskomen van jezelf?  Dissocieer je op sommige momenten? Dit zijn allemaal vragen waarop ik een antwoord zou willen hebben, ze geven me meer inzicht in wie en wat jij bent…  Ik denk trouwens dat je dagboeken hierin verhelderend kunnen werken… 

Psychiaters die etiketten schrijven met de berekenende eigenzin van een spin, die een vlieg zoekt te strikken; en raakt een patiënt eenmaal gevangen in het web, dan brengt dat geld in het laatje. Ook artsen psychologen etc. maken projecties. Ook zij hebben een emotionele en psychologische voorgeschiedenis. Elke poging om een mens in een vakje onder te brengen, ruikt naar misbruik: het herleidt de onberekenbare andersheid van de ander –haar singulariteit- tot een particulariteit, een reductie die het nodige geweld vergt, maar waarvan welhaast niemand rekenschap aflegt…
-
Maar al te vaak blijkt de psychiater, of arts zelf 'ziek, de patiënt daarentegen gezond! Ook de neuroloog, of psychiater, of arts… zou voorafgaandelijk zijn levensgeschiedenis voor de patiënt moeten uitschrijven, op overzichtelijke wijze, en de personen beschrijven die daarin een rol voor hem spelen, en preciseren wat dat voor rol is geweest.  Wat betekent hun vrouw, of hun man, hun vriend of vriendin op dit moment voor ze? Als psychiaters, of neurologen, of neuro-psychiaters, of artsen vreemd gaan, zuipen, of snuiven, en bij hun vrouw, of man, of vriend of vriendin met hun gevoelens niet terecht kunnen, heeft hun huwelijk of hun relatie dan nog wel enige zin? Hoe lang bestaat het zuipen, of snuiven al, en het huwelijk of de relatie, en hoe zien de neurologen,of psychologen,of  artsen het? Hoe zien ze het evolueren, wat verwachten ze hierin van elkaar en zo verder… 
- 
Hoe ziet de neuroloog, of psychiater, of arts op dit moment zijn toekomst? Is alles leeg of heeft de neuroloog, of psychiater, of arts toch wel bepaalde ideeën over hoe het nu verder zou moeten, of kunnen? Hebben neurologen, of psychologen, of artsen wel eens het gevoel buiten zichzelf te staan, het gevoel dat ze zichzelf niet zijn, dat ze eventjes dissociëren en vanuit een perspectief van een ander naar zichzelf kijken? Beleven neurologen, of psychiaters, of artsen de werkelijkheid ook wel eens als ''vreemd''? Dit zijn allemaal vragen waarop menig 'patiënt' een antwoord zou willen hebben, het zou de patiënt meer inzicht geven in wie en wat hun neuroloog, of psychiater, of arts etc. is.  Waarom zou de 'patiënt' geen structuur bij de arts etc. aan mogen brengen, vooraleer hij bij hem, of haar met de billen bloot gaat, zonder dat hij ervan wordt beschuldigd dat het een bedreiging voor hem is zich bloot te geven. De 'patiënt' heeft net als de psycholoog ook recht op vragen en doordrammen, toch! 

Met een vette knipoog naar de (Psychiater) Dick Zeilstra (die rond 19-1-78 tot eind juni in Australia vertoefde). Hij is ook gek op vragen en doordrammen en corresponderen.( Een röntgenfoto van de ziel.) Hij mocht dan ook graag de zieltjes van zijn correspondenten wichelen. En als het hem dan niet lukte de overdracht van hun zieltjes  helemaal ten nutte te maken en al hun weerstanden te breken. Gaf hij ze(manipulatief) het gevoel dat ze het gevoel bij hem hadden met zijn vragen onderuit te worden gehaald,en dat de correspondenten hem daarom onderuit wilden halen.' Anyway,to cut a long story a bit shorter.schreef hij aan een van zijn correspondenten: .......al ben ik door mijn arts- zijn natuurlijk wel minder kwetsbaar. De neiging om dit breed uit te meten,berust op de provocerende neiging om andere mensen te laten voelen dat je veel macht hebt. En daarmee denken artsen/neurologen etc. dat het hun zal vrijspreken van elke missstap die ze privé of op de werkvloer maken!

Hij noemt zichzelf een tegendraadse huisarts, die zeer verknocht is aan zijn patiënten.: In samenwerking met de farmaceutische industrie proberen ze zoveel mogelijk gezonde mensen aan te praten dat zij ziek zijn, of nog beter, dat zij ziek zullen worden als zij niet doen wat de dokter zegt.

''Het zijn de onverbeterlijke die de wereld verbeteren willen.'' Want dezelfde tegendraadse huisarts plaatste de problemen rondom zijn huwelijk met Borde-line bij vrouwlief in perspectief,en verlichte daarmee zijn schuldgevoel door zichzelf duidelijk te maken dat hun huwelijksproblemen zeer gewoon,waren onder het etiket borde-line. De huisarts: Wij willen niemand bekeren, wij willen niet preken, het enige wat wij willen laten zien is dat het anders kan. Je bent wijs of eigenwijs en aan dat laatste ga je voortijdig dood.

De tegendraadse huisarts: Ik vind dat ik niet het recht heb om te bepalen hoe een ander moet leven en ik vind dat niemand dat heeft, tenzij hij weet hoe het leven geleefd moet worden. Omgekeerd vind ik dat niemand het recht heeft om te bepalen hoe ik moet leven. Ik denk dat dat mijn basisprincipe is. Dat houdt ook in dat ik het recht niet heb om iemand te veranderen. Dat bepaalt mijn manier van omgaan met mezelf en met de ander.

Deze tegendraadse huisarts mag dan wel een zoeker zijn, maar wie heeft er nu iets aan aanwijzingen van een zoeker, (de zoveelste) die het vertrouwen van zijn patiënten beschaamde en die niet  alleen niet gevonden heeft, maar ook niet weet wat hij moet zoeken.( En wel degelijk met zijn site en corresponderen mensen wil veranderen.) Een paar blog’ s terug staan passages die relevant zijn voor dat schrijven. Als je ergens naar streeft lijkt het mij logisch dat je weet waar je naar streeft en schrijven over de eenvoud en een rechtvaardige wereld en vervolgens overgaan tot de orde van de dag om weer van je vette rijkdom te kunnen genieten", lijkt mij uitermate tegenstrijdig! Ook zijn hoofd verslindt en verslindt ,en misbruikt het hart om te kunnen snuffelen in andermans brein.Hij is een van de vele artsen die absoluut respectloos mensen exploiteert -die geraffineerd en listig zijn eigen draai geeft aan wat anderen hem toevertrouwden, om hen die verdraaiing vervolgens terug te sturen als hun eigen waarheid. Wat antwoorden artsen/neurologen hier geluidloos in zichzelf

De geneeskundige schaapherder schreef: Ik heb nooit echt in deze wereld gepast, me er nooit echt in thuis gevoeld, terwijl ik niet goed wist waarom. Ik heb er niet om gevraagd om uit de wereld gedrukt te worden, ik heb er niet om gevraagd om te zien, wat niet gezien mag worden, om het geheim te ontdekken, waar generaties hun best voor hebben gedaan om het geheim te houden. Ik heb het jaren als een grote last beschouwd, de dag vervloekt dat het allemaal gebeurde, geprobeerd om me weer aan te passen, gesmeekt of iemand anders het van me over mocht nemen, maar ik kon niet meer terug. Met het besef, dat je nooit meer in de wereld zult passen is eigenlijk de enige keuze die er overblijft, of er gewoon uitstappen of de wereld veranderen, zodat je er wel weer in past en dat is de enige oprechte mogelijkheid die er voor mij overgebleven is.

Om hun  http://www.mogelijk.info geaccepteerd te krijgen wordt er door deze geneeskundige schaapherders van alles bijgesleept. De geneeskundige schaapherder schreef: weest voorbijgangers. Voor je zelf betekent dan vernietiging van de cultuur, vernietiging van de oude mens, van het oude zelfbeeld, van het beeld dat je van anderen en van de wereld hebt. Een totale breuk met het verleden. Tegenwoordig noemen ze dat de vernietiging van het "ego"

Maar deze geneeskundige schaapherders  zijn grote ego's en blaaskaken die vol zijn van zichzelf.Ze proberen de patienten mee te trekken in hun eigen strijd die niets met hen te maken heeft. Het is hun paradepaardje dat ze willen achterlaten als erfenis om hun ego te bevredigen. Beroepsethiek daterend van 31 december 2008. Ik hoor hem al tegen zijn Collega's al zeggen: Jullie moeten het uitdelen van mijn patiëntenbestanden zien als mijn met bloemen versierde troon der liefde voor mijn patiënten.  Ik had alleen maar goede gevoelens toen ik Sjalien de cds overhandigde [om over het uitdelen van tussenliggende jaren nog maar te zwijgen]; ik dacht echt dat mijn kijk op de wereld ook Sjalien haar kijk op de wereld was.  Zijn christelijke bevriende Collega: Ach,beste kerel je bent ten prooi gevallen aan het zelfverheerlijkende geloof dat je iedereen kan behandelen. Je gaf alles wat anderen van je wilden. Je was bereid mensen in een toestand van volmaakte eenheid en liefde alles te geven. Je deed het vanuit je egoloosheid. dan weet je niet waar je eindigt en een ander begint. 

Geneeskundige schaapherder: Eerlijke mensen zijn niet ziek en hebben geen lichamelijke of psychische klachten. Omgekeerd kunnen volgens deze geneeskundige schaapherders zieke mensen weer gezond worden, als ze eerlijk worden. Ooit heetten zieken zondaars.

Rust dit soort schrijven ook niet op het principe van “macht”, van willen“heersen ...?Schaamteloze pluimstrijkers,die alles beloven en niets daarvan menen,een opeenstapeling van leugens bedrog en onzin:hersenspinsels.

Gaan dit soort artsen ook gebukt onder een psychische stoornis?- Zouden ze hiervoor verminderd toerekeningsvatbaar kunnen worden verklaard;ze vertonen immers niet het gedrag van de heersende opvatting in de psychiatrie toch! Schrijven ze hen ook (zoals 17miljoen kinderen wereldwijd) bewustzijnsveranderende psychiatrische drugs voor om hun eigen agenda te financieren.- Welnee! Oude jongens krentenbrood. Deze artsen worden door collega's en kranten op handen gedragen. De kinderen hebben de toekomst?De artsen ,psychiaters brengen patiënten voort en de ouders mogen daar niets van zeggen. De psychiaters in Nazi Duitsland waren verantwoordelijk voor de eerste massamoorden ze organiseerden ze zelf. Hersenspoeling een methode die nog dagelijks wordt toegepast-een bekend terrein dus. 'Gekte alom op deze wereld! zei Critilo wijsgerig.'Volkomen terecht die naam:universeel gesticht.

Waarschijnlijk noemt zijn broertje (de neuroloog) dit een efficiënte denkmethode, gebaseerd op opgebouwde ervaringskennis die intuïtief wordt toegepast.  (…) Het zijn voor artsen en neurologen welhaast altijd spannende bijeenkomsten, waarin ze veel van elkaar leren. Frans Meulenberg (‘Je kunt niet dermate lang met artsen omgaan zonder besmet te raken…’).

De grondigheid van het onderzoek wordt door de intensiteit van het (eigen)genot bevorderd. Als respectabel geworden ratten zitten ze allemaal het grote geld achterna.  De werkelijke grootheid van een arts/neuroloog  berust niet op zijn prestaties maar op de manier waarop de arts/neuroloog over zijn prestaties denkt. Repeat: Schilderijen zijn meesterwerken alleen omdat de kranten en de kunstkliek,dat wil! Het gezwam van onze kunsthistoricus  en estheten wier beroep het is de waarheid te vervalsen. Zonder esthetische winderigheid,zou geen mens naar de schilderijen omkijken.

En Beste J. B. uit Hilversum. O, denk je, ...'even goed kijken..ja ja... Alles wat ik op deze weblog over artsen etc. heb geschreven is heus niet op grond van vermoedens maar met een goede kennis van zaken. Ik creëer geen sfeer van verdachtmakingen zonder eventuele bewijzen te kunnen leveren. En het gaat ook niet om een paar rotte appels op de medische fruitschaal. Wat is in het (medische)leven nog bedoeld omwille van de eerlijkheid?

Laten we de psychologen eens vragen:die komen uiteindelijk tot de slotsom dat het je... is,dat je... Psychologen, voor wie je een probleem hebt als je het aankaart, maar evengoed als je het niet aankaart…Enigszins vicieus toch ? Zoals een therapie waar maar geen eind aan komt zodat de kassa blijft rinkelen. ('Niets voorschrijven vergt evenveel opleiding als van alles voor schrijven.) Woorden zijn als bepaalde voedingsstoffen die je willekeurig naar bepaalde lichaamsdelen kan jagen. Ze hebben invloed op gedrag. Sommige woorden komen in het wit langs als geneesheren en verpleegsters de aangedragen woorden worden dan als, medicijn,als een elixer toegediend. Maar meestal gebruiken Psychiaters en artsen etc. hun woorden als wapen! Om te knechten,zal ik maar zeggen. Met niets gaan artsen psychiaters etc. dan ook zo leugenachtig om als met hun woorden.

En geile woorden (via mobiele berichtjes) jagen ook de pik van de neurolooog psycholoog arts etc. omhoog. Hoe meer neurologen psychologen artsen etc. met de neus in de wind lopen, hoe geiler ze zijn. Noem het intellectuele geilheid? Getrouwde Artsen die voor een operatie nog even met de verpleegster als twee egels de liefde bedrijven. En de broeder die op de herrie af komt dezelfde dag nog de laan uit vliegt. Meerdere blog’ s terug staan passages die relevant zijn voor dat  schrijven. Kort samengevat: Masochisme bandeloze geilheid is ook neurologen,psychiaters,artsen etc.niet vreemd!

Blijkbaar worden ze uitgevreten door een crazy verlangen,en is er in hun huwelijk geen ruimte,voor het extreme. En Geilheid kan zich welhaast overal gaan voordoen -want het doet zich eigenlijk overal voor: de verdringing van het geil zijn is geil zijn , op een bepaalde wijze toch. Het eerste wat een goed uitziende assistente verpleegster(onbewust) doet is op zoek naar een sexuele match met een (huis)arts. het -geile- gevaar trekt aan,hen toch, soms. het gevoel to get wasted.  less than someone. Sommige verpleegsters schroeien, en dat moet dan geblust, door de connectie te verbreken, how else. Ik heb me door mijn oom ( die arts was  in Australia ) laten vertellen dat de bandeloze geilheid bij psychiatrische patiënten -daar- aan banden werd gelegd door een spuit in de reet.

Arts George Groddeck: Een kop kleiner wordt de mens,een kopje kleiner het lid waarvan de eikel na de coitus in de voorhuid terugglijdt. Als je daar plezier in schept kan je dit alles in de sagen van David en Goliath judith en holofernes salome en johannes de doper verder nazoeken.