Home

Schrijven

Facebook

Zoals de meeste mensen ben ik mens onder de mensen, al moet ik daaraan een vraag van Aristoteles koppelen: hoeveel vrienden kun je hebben? Mensen die actief zijn op Facebook gaan vaak prat op het hoge aantal "vrienden" waarmee ze gelieerd zijn, wat me enigszins bevreemd, vooral omdat een intense vriendschap toch een heuse investering is (om nu even in economische termen te spreken), en ik het niet voorstelbaar acht om al teveel vrienden te hebben, een paar zijn mij genoeg eigenlijjk...   Laat ik zeggen dat ik eerder angst heb voor veelzaamheid, eerder dan tweezaamheid: teveel vrienden zijn schadelijk voor de vriendschappen.   Ja, als ik eerlijk ben kan ik het aantal vrienden echt wel tellen op de vingers van mijn handen.  Maar ik ga er van uit dat het beperkte aantal veeleer iets zegt over de aard van menselijke vriendschap, en over de eindigheid van mijn engagement daarin... ik kan het eenvoudigweg niet maken om twintig, dertig... vriendschappen te onderhouden, maar wie wel?

Facebook, daar hou ik me ver van...van dwang gesproken : wie voelt zich nog voldoende vrij om zich juist niet in te schrijven in één of ander sociaal netwerk? Flaubert, wiens schrijven tot maturiteit kwam in een samenleving die en masse burgerlijk werd, verzuchte reeds : mensen kunnen niet meer thuis blijven, ze moeten steeds weer de deur uit, om te socialiseren ongetwijfeld ...

 I have suffered from being misunderstood, but I would have suffered a hell of a lot more if I had been understood. Het misverstand, is een zegening, veeleer dan een kwelling, zo bedoel ik hogerstaande : wie op veel begrip kan rekenen, is allengs het merendeel van de tijd benomen door het gezelschap dat in hem zoveel understanding heeft gelegd, en daarvoor waar wil ! Wie daarentegen onbegrepen door het leven mag (beschouw het als een gunst), laat iedereen verder ook ongemoeid (al is het zo, dat misverstand en onbegrip ook tot vervolging kunnen leiden, al heb ik daar niet onder te lijden, of althans niet in die mate dat ik er verder over wil uitweiden...)   Door het misverstand (of het relatieve on-begrip, en een zeker mis-understanding) kan ik mij leven tenminste leiden, en moet ik het gezelschap niet lijdzaam ondergaan !!!  Wie understanding vind, moet ook het gezelschap erbij nemen, en dat is vaak een vloek, voor wie in alle rust en concentratie haar eigen weg vervolgt...

Dat de ander ook wel 'ns gelijk zou kunnen hebben zonder dat dit meteen betekent dat je dan zelf ongelijk hebt... het uitgangspunt van elke sociale omgang, misschien, maar alvast ook van elk denken dat de moeite waard kan zijn : geen groter opgave dan de on-eensgezindheid, me dunkt, in relaties zowel als gedachtelijk...   Het lijkt me, dat je het denken niet kunt inleveren zonder meteen ook te verzaken aan de mogelijkheid iemand als ander te ontmoeten? In deze vertrouw ik toch niet al te zeer op wat mensen "het hart" noemen...   Ik begrijp wel wat ze bedoelen, de zgn. "boekenwijsheid" die de toegang tot het hart en tot de intuitieve kern, tot de persoon zelf blokkeert, overwoekert... teveel lezen kan schadelijk zijn voor het sociale leven, het zou je kunnen vervreemden van "het leven zoals het is"...  Maar heb je dan per se het hart op de verkeerde plaats, omdat je weigert om -al was het tijdelijk...-  de boeken in de boekenkast terug te zetten, en het directe leven in te duiken? Dit laatste lijkt me een begoocheling : er is geen leven, buiten het indirecte - het directe leven, het echte leven... dan zijn toch eerder de producten van een wild geworden kleinburger?

Als het genot onmogelijk is, dan vraagt het om een heuse kunst, zou ik zeggen.  Ik permitteer me toch enige voorbehoud t.a.v. de omhelzing van het grenzeloze.   Dat neigt mij al te zeer naar het symiotische, het oceanische, en de romantiek daarbij...Begrenzingen geven je ook enige bescherming, toch? Het grenzeloze heeft zijn dreigende kantjes... Nietzsche schreef over de aantrekking en verleiding, dat ze namelijk manieren zijn om de afstand te beoefenen :  beide zijn "werkingen-op-afstand", actio in distans, en daartoe behoort dus afstand, of niet soms?