Home

Schrijven

De respectabele hoogleraar Maarten van Buuren

De respectabele hoogleraar Maarten van Buuren kreeg zijn portie heroine in de tunnel Utrecht liggend op een stuk karton naast junks.  Zijn hang naar roes kwam naar eigen zeggen voort uit zijn depressie, en na een shot voelde hij zich daarvan voor eventjes bevrijd.  Hij  zat midden in een neurotisch universum, waarin vooreerst zijn bed vreemd deed: het stond zowaar te trillen!  Die trillingen zaten volgens hem onder de vloer, als ze al niet van buitenaf kwamen.  Na navraag bij de buren kwam hij er dan uiteindelijk achter dat het trillen in hem zelf zat, in zijn hoofd en in zijn lijf.  De depressie was geboren.  Artsen en Psychologen hebben hem er door heen geholpen met pillen en praten.  Maar echte antwoorden konden ze hem niet geven.  Zo zie je maar, de mens is in geen enkele psychologische formule te grijpen.  Uiteindelijk is er op de vragen waarvan we beven, geen afdoend antwoord te geven; het is bovendien niet eens zeker dat die vraag afdoende geformuleerd kan worden! 
-
Hij moest het boek (Kikker gaat fietsen) schrijven om de vijand in de oog te zien.  Wat een geluk dat een depressie onbeperkt verplaatsbaar is via het schrijven - door het schrijven heen kon hij dus weer kijken naar zijn oude depressie...kort samengevat: De depressie duikt weer op vanuit de zelfbevrediging (in het schrijven).  Wat het boek Maarten van Buuren geleerd heeft? Mijn verleden So what! Neurotische handelingen So What!
Ik heb een neurotische bui So what! Andy Warholsl levensfilosofie So What!
-
Volgens Fromm is 'het leven van het individu niets anders dan het proces zichzelf geboren te doen worden'.  Jezelf begraven, je eigen rouwproces doorstaan, dan kan je alles aan. Maarten van Buuren viel dus helemaal uit elkaar en er bleef niets van hem over.  Hij moest een nieuwe identiteit van de grond af op bouwen. Je identiteit morsdood, maar die doodverklaring had voor hem een eigen energie en vindingrijkheid. 
-
Als een hoogleraar zijn junk-avontuur en depressie in boekvorm aanbiedt, respecteren de mensen hem alsof hij heilig is.
Maar bij de echte Junk wordt het begrip eruit gehaald: hij of zij is uitschot, afval, afgeschreven...
-
Van Hoogleraar Maarten van Buuren is het een klein sprongetje naar Bernard ter Lingen ( manbijthond). Bernard ter Lingen modelleerde het lot dat hem diep trof en liet zichzelf via de meisjes opnieuw geboren worden.  Nietzsche merkte ooit op dat er in ieder mens een kind verborgen zit, en dat dit kind wil spelen, waarom niet met de eenzaamheid.  Bernard ter Lingen vindt de meisjes uit, en hij begint met ze te spelen... Bernard ter Lingen heeft het niet nodig de hele buurt langs te gaan om te vragen waar die stormachtige activiteit nu toch vandaan komt.
-
Bernard ter Lingen gaat geheel en al op in het beeld van zichzelf met de meisjes. Hij geniet via de meisjes -of via dit beeld, dit fantame-  in de onophoudelijk doorlopende cirkel van zichzelf, de lus(t) van het genot. Ook het werk van de kunstenaar cirkelt rond een traumatische leegte en krijgt in dat cirkelen gestalte.   In ''de meisjes'' verdwijnt en verschijnt zijn leven.  Ze zijn zijn toekomst geworden, waaruit al zijn plannen voortkomen, zoals de wekelijkse ondernemingen naar Duisburg die hem er steeds weer toe aanzet om hen te redden.  En het plezier en de liefde die hem dat verschaft weegt ruimschoots op tegen de verdenking en minachting van mensen die zijn'' bizarre avontuur'' niet kunnen volgen en hem allicht voor een halve gare aanzien... Het is de verlossende formule voor zijn geestelijk evenwicht en rust. So what!
-
Zijn "universum van meisjes" is dan ook zonder taal of denken.  De ''meisjes'' verlangen van hem geen enkele hersenactiviteit, noch enig denken; het enige dat hij hoeft te doen is de juiste lade in de kast van zijn geheugen te openen, en zijn gevoelens vervolgens op de meisjes te kopiëren. Hij verdraagt de rusteloosheid van het denken dan ook niet.  Hij zou alleen met een vrouw kunnen leven waarin alle Unruhe, elke spanning en elk onderscheid wordt opgeheven.  Een soort inburgering in de ''meisjeswereld''.   Hij heeft een eigen taal -zijn eigen kinderlijke toonhoogte- voor de meisjes ontwikkeld.  Hij vind ''de meisjes'' in hun sprakeloosheid en ze brengen hem aan het spreken.  Tegen de meisjes kan hij alles zeggen, omdat hij ze alles kan laten zeggen.  Ze zijn het perfecte klankbord geworden, een echokamer die niet de minste vervorming of vervreemding veroorzaakt.  Ze zijn ahw. tot een overtreffende trap tot leven gebracht, waar het zgn. echte leven bij verbleekt.
-
Zoals mijn schilderen te maken heeft met een sprakeloosheid in mij die mij veel te spreken en te schilderen geeft, maar die onoverwinnerlijk is, of beter:die ik slechts kan respecteren.  Een kunsthistoricus praat over een schilderij, net alsof het begint te leven.  Wat Bernard ter Lingen voelt kun je best vergelijken met de creatieve euforie van de schrijver en de kunstenaar.  Hij is iemand die zichzelf hypnotiseert via het medium van "de meisjes", en iedere keer raakt hij van zichzelf in trance.
-
Wie zich verdiept in de psychologische literatuur over gevoelens kan slechts constateren dat er noch eenstemmigheid noch overzichtelijkheid bestaat. Begrippen als gevoel, affectie, passie, emotie, stemming, sentiment, neiging, zin, aandoening en verlangen worden nu eens onderscheiden dan weer verward. Het is ook onduidelijk hoeveel gevoelens er nu eigenlijk zijn.
-
Komt Bernard ter Lingen met een nieuw gevoel?  Hij kan zichzelf in ieder geval als kunstenaar beschouwen, want hij ziet zijn leven als het doek en schildert het meest creatieve schilderstuk dat maar mogelijk is.  Zijn meisjes- schilderij eist niet en dringt zich niet op: het is er -waarde 1 miljoen. Op een vreemde manier is zijn 'rijkdom' dan ook de sleutel tot de eenvoud! In zijn testament heeft de kerk het vruchtgebruik van zijn meisjes-schilderij en moet ze na zijn dood daarvoor ook zorgen.  Maar de kerk zal zich met de poen bevredigen, en niet met zijn ''meisjes''! Geld is ook voor de kerk een vreemde macht, dat is bekend.  Geld is de hoofdrolspeler, niet het geloof, niet de gave noch de 'kennis''. Geld is de krachtigste van alle drijfveren, en het ultieme doel van bijna alle menselijke inspanningen.
-
Bernard ter Lingen wil geen materialist zijn? Maar toch, zijn meisjes duiken ook  op vanuit het materiële en de zelfbevrediging. Hij heeft al van jongs af aan leren denken met geld -zo spaarde hij zijn zakgeld op voor ''de meisjes''. ''De meisjes'' zijn zijn bezit, en omgekeerd: Hij is het bezit van zijn bezittingen, bezeten door zijn bezittingen.  De materialist zit binnen in hem verborgen. Doordat hij zich ''de meisjes'' kan aanschaffen -zo betaalt hij keer op keer een bedrag voor een hele stapel bladen, die anders de bak in gaan- kan hij zich door hen vervolgens in bezit laten nemen.  Het materialisme -en wie bezit wie? bezit de klant het meisje van lichte zeden, of omgekeerd? wie gaat het zeggen?- valt niet op, het is verborgen achter de bevrediging die de meisje hem genereus schenken:  hij bezit niet, maar wordt met lust overladen, en verdwijnt daarin ook als als bezittend individu.
-
Hoogleraar Maarten van Buuren leeft in de maatschappij, en Bernard Terlingen (althans volgens zijn zielknijper uit Duiven ) leeft ernaast! Op welk peil staat de ontwikkeling hier?  De respectabele hoogleraar Maarten van Buuren schrijft een complete handleiding voor de ziel, in de vorm van een boek; Bernard ter Lingen geeft zijn ziel de complete handleiding in de persoon van zichzelf via de meisjes - geen meisjes van plezier, maar wel van papier!
-
Het schrijven was voor Maarten van Buuren een middel om zijn innerlijk te 'veruiterlijken'.  ''De meisjes'' waren voor Bernard ter Lingen een middel om zijn innerlijk te 'veruiterlijken'.  De uitkomst is in dat opzicht hetzelfde.  Maar Bernard ter Lingen verliest voor de rest van zijn leven zijn identiteit door een geldbeluste psychotherapeute, terwijl de hoogleraar er als herboren uit te voorschijn komt, als auteur met een boek.
-
Terwijl Bernard Ter Lingen naar de marge van de samenleving wordt verwezen -en in de zgn. zelfkant terechtkomt-  keert Maarten van Buren er in terug als een individu dat zich op gelukte wijze verwerkelijkt, en niet in het minst door een 'product' af te leveren op de markt.
-
Hoe luidt de diagnose? In alles heeft de mens zichzelf op het oog - zichzelf, en zichzelf als een ander. Bernard ter Lingen werd het slachtoffer van financieel psychologisch en emotioneel machtsmisbruik . Als respectabel geworden ratten zitten ze allemaal het grote geld achterna. En ze gaan verkrachtvaardig te werk... een schrijffout, een tikfout ?
-
Een gezond oog moet alles zien wat zichtbaar is en niet zeggen: 'Ik wil alleen groen.' Dat zegt iemand met een oogaandoening. En een gezond oor en een gezonde neus moeten openstaan voor alles wat te horen en te ruiken is, en een gezonde maag moet alle soorten voedsel opnemen, zoals een molen klaarstaat om alles te malen waarvoor hij geschikt is. Zo moet ook het denken, als het gezond is, openstaan voor alles wat gebeurt, maar als het zegt: 'Laten mijn kindertjes gespaard blijven', en: 'Laat iedereen alles toejuichen wat ik doe', is het als een oog dat groen wil zien, of tanden die zachte hapjes wensen.
Marcus Aurelius
-
het mooie citaat van M.A. : in zekere zin zegt het fragment dat alle ervaring traumatisch is en een scheur dreigt te trekken in je netvlies. vandaar misschien de nood aan "limitering" van wat je in kunt nemen, ontvangen. Nietzsche omschreef de ervaring als een reductie van het ongekende tot het gekende, een vitale reductie die enige bescherming biedt...
-
De islam is intussen een uurwerk op de brede borst van de wereldpolitiek, door de islam opgewonden en die langzamerhand met de islam gelijkgezet wordt. De politiek weet het,en de islam weet het.
-
(...) Het ging toch allemaal zo netjes? Nederlandse instanties,die de Duitsers allerlei diensten bewezen. Hoe toegewijd het Centraal Bevolkingsregister? Hoe geweldig was het niet voor de Duitsers dat Nederlandse ambtenaren zo'n pietje precies waren.kerken Politie Rode kruis zakenmensen etc. deden in het verzet mee. Men zag ze afglijden tot werktuig van de bezetter-medeplichtig aan vervolgingen.