Home

Schrijven

Hoe mijn leven reeds bewoond en gevoed wordt door de dood.

Ik suggereer in mijn schrijven/schilderen hoe de dood reeds deel heeft aan mijn leven, en hoe ik dood ben om te kunnen leven, hoe mijn leven reeds bewoond en gevoed wordt door de dood. en hoe de dood dus niet zonder meer het einde van het leven is, maar ook het begin. als ik sterf is het gedaan, ja, maar bij leven ben ik stervend, en leef ik aan de dood. Aan de dood : zoals men zegt, aan de drugs of aan de koffie of aan de wijn. Ik ben aan de dood : ik leef ervan, ik ben erop ingesteld, ik bent op de dood ingesteld, de dood is levensnoodzakelijk etc.  Wat het leven leefbaar maakt, is de aanwezigheid en medeplichtigheid van de dood, en stond mijnleven niet op intieme voet met de dood, dan zou ik niet levensvatbaar zijn, dan zou ik doodgeboren zijn . De dood –zo intimeert mijn doodskop schilderij- is dat waaraan het leven leeft. Zoals dat doek-in-het-doek zichtbaar is aan het abstracte doek dat aan de oppervlakte ligt, zo is ook mijn dood zichtbaar aan het leven; en zoals het doek-aan-de-oppervlakte gedragen wordt door het doek-in-het-doek, zo wordt mijn leven gedragen door de dood.