Home

Nietzsche

"alle lust wil eeuwigheid" hé ! Nietzsche

o ja ! en dat sex een waagstuk is waarin je je dreigt te verliezen, dat sex het geregelde leven vanaf de zijkant (of het hart, ça revient au même) bedreigt, dat is toch goed geweten beste ...? we zijn beducht voor de sex, ergens toch, of voor het genot dat niet zonder bezwijming gaat, zonder uitwissing, en daarvan is het achteraf altijd met enige moeite herstellen ? -maar het gevaar trekt aan, mij toch, soms.  het gevoel to get wasted.  less than someone. en dat begint al bij the very idea (III), hoe een aangeslagen letter je onbedoeld, bij verrassing, betrekt in een ander spel, en het schrijven zo even raakt aan het andere verkeer.  "het kan verkeren", zei Bredero, en dat is fantastisch ! van het ene verkeer in het andere, en hoe je even afwezig wordt aan de eeuwigheid, "alle lust wil eeuwigheid" hé ! Nietzsche

Een correspondentie als een ménage à trois : er is de correspondentie, en er zijn twee correspondenten. de correspondentie is eerst. het is de grote onbekende, de ander of andersheid waarzonder wij niets. en de correspondentie : ontsnapt ons enigszins. wakkeren aan elkaar met gesloten ogen of geblinddoekt. Het is altijd over-en weerschrijven in de nacht. En er sluipen zinnelijke dieren in het duister, die zuigen en slurpen en onregelmatig ademhalen, niet dat ze onvriendelijk of bedreigend zijn, gewoon anders, ze zijn met ons voorbij ons. Wat ik me wel vaker afvraag: welke zinnelijkheid zou zich aan kunnen dienen, welke vormen van liefde zouden zich tussen mensen kunnen ontwikkelen, in al die internet correspondenties ? (dat is de vraag in elke correspondentie, niet, real or digital ? Welke onuitgegeven nieuwheid kan de link brengen ? en hoe vindenmensen zich daarin nieuw uit ?)

En verder : ja,sommige mensen proberen te proeven hoe de correspondentie ook een sexueel kantje of onderkantje heeft of kan hebben. misschien doen ze dat ook zonder dat goed te weten. Elkaar smaken en te leren smaken. En meteen jezelf, want ook jij weet niet waar je heengaat toch! In zo,n correspondentie ga je ook aan elkaar schrijven. Je bent aan elkaar, ergens toch. Natuurlijk ook aan ander anders, maar vooral aan elkaar. Je bent een soort addictieve structuur. being-on-..... En soms zijn mensen alleen geintereseerd voorbij de enige wijze waarop je elkaar bereikt, en dat is zwart op wit, geletterd. maar toch,schrijven geeft ook een soort lustige energie. Op een of andere manier schakel je ook de ander in "gebruik van de lust", zoals de Grieken zeiden, mijn "gebruiken van de lust". Dat is een tikkeltje crazy. Maar zo is het wel.