Home

Niet ik zoek het schilderen op, het schilderen zoekt mij op

 Niet ik zoek het schilderen op, het schilderen zoekt mij op : dit noem ik "gebeurlijk" zijn : ik laat mijzelf mij- zelf zijn. -probeer het woord 'laat' cursief te lezen : ik laat het mijzelf toe mijzelf te ontvangen van elders. ik kom (who is coming ?) doordat ik mijzelf laat komen. en dit laatste heb ik  niet echt in de hand : het initiatief is aan het schilderen. -zoiets, ik, bedoel ik. Ik verschrijf mij. (ik  schrijf, en ik schrijf mijn eigen leven, maar het schrijven komt ook van elders, en ik ook. ) en hoe mijn kunst en mijn schrijven een soort opstandigheid of gevecht inhouden tegen de menselijke conditie.  maar een speciaal soort gevecht, me dunkt.  want een soort opstand die niet is gebaseerd op een hiernamaals, een ideaal of een utopie waaraan het leven zou moeten beantwoorden.

Mijn kunst -schrijven en schilderen- is verbonden met, of vertrekt vanuit een gevoeligheid die ik kindsheid kan noemen. Het gaat om een gevoeligheid die ik mij niet kan toe-eigenen, die voor mezelf ontoegankelijk blijft, en die op gespannen voet staat met de logica.Nogmaals mijn schrijven en schilderen- heeft te maken met wat in mij sterker is dan mij, wat aan mij voorafgaat en wat mij draagt, maar dat voor mezelf een geheim blijft.

Mijn kunst heeft te maken met een diepe stilte in mij, die niet tot spreken kan komen en daarom ";kinds"; is : infant-iel, letterlijk : zonder woorden, sprakeloos. Ja,mijn schilderen heeft te maken met een sprakeloosheid in mij die mij veel te spreken en te schilderen geeft, maar die onoverwinnelijk is, of beter : die ik slechts kan respecteren. mijn schilderen heeft te maken met een kreuk die ouder is dan ikzelf, en die nooit glad te strijken valt. Mijn ''kunst'' heeft te maken met een oorspronkelijke plooi. Zo je wil, een oorspronkelijke vervreemding. Het is het passiebeginsel in mij.

Kunst is verbonden met mijn kind-zijn.  Daardoor, ja,alleen daardoor, kan ik nog steeds lachen om mijzelf en om mijn kindsheid die ik nooit te boven ben gekomen die mij nog steeds laat schrijven/schilderen wegdromen .Noem het de dubbelverhouding tot mijn ouders op papier waar de strijd van het afscheid zich steeds herhaald...want als ik terugblik op die kinder- tijd zie ik dat ik me,daarmee van mijn ouders gescheiden heb . . Ik kan zelfs nagaan hoe ik, op papier ,steeds weer een ander vader- poppetje of moeder- poppetje liet aanrukken om mijn echte ouders te kunnen verdringen. In het echt was eigenlijk alles wat met huize onrust te maken had me vreemd tot broers zusters aan toe ,en hun aanwezigheid gaf me een zwaar,somber gevoel. Al jong in mijn dagboek dik onderstreept en rijkelijk voorzien van commentaar.

 Nietzsche vergeleek het werk van de kunstenaar met het spel van een kind.In beide leeft de onschuld.-  Dostojevski noemde dit'het heilige in de mens.'Nietzsche Wat betekent de kunst voor sommige mensen? Zij moet voor een uurtje of wat het onbehagen de verveling,het halfslechte geweten verdrijven en zo mogelijk de fouten in hun leven en hun karakter in een ander,groots daglicht stellen,door ze als spelingen van het lot van de wereld te herinterpreteren. Geen geestelijk welzijn maar de ervaring van een gemis drijft deze mensen naar de kunst. Zulke kunstliefhebbers zijn lui die niet met zichzelf in het reine zijn. Niet het zelfbehagen maar het zelfmishagen verlangt bij deze mensen naar kunst. Zoals Hitler de barbaars ook mooie lieflijke bloemen etc. kon schilderen. In de kunst kon hij zijn slechte geweten verdrijven. Kortom schilderkunst ook een onbeholpen manier is om de hel die mensen voor zichzelf gemaakt hebben een beetje op fleuren.